In Wehl was de toestand niet anders. Eerst per 1 januari 1853 ging het gemeentebestuur er toe over een vast vertrek te huren teneinde dat als 'huis der gemeente' te gebruiken. Lang heeft dat niet geduurd, want reeds het volgende jaar bood de 'Heer van Wehl'; Graaf van der Goltz, de gemeente een stuk grond aan, zodat daarop een gemeentesecretarie gebouwd kon worden.

Naar de mening van de burgemeester bestond er grote behoefte aan een raadhuis, vooral met het oog op de veilige bewaring van het archief, volgens hem 'het kostbaarste wat de gemeente bezit'. Ook de raad voelde wel voor een dergelijk gebouw, zodat de genereuze schenking in dank werd aanvaard. Nadat in 1854 de aanbesteding had plaats gevonden, verrees in 1855 voor de som van op één cent na Hfl.1500,- het eenvoudige raadhuis. De monumentale trap voor het gebouw werd overigens pas in 1915 aangebouwd. Ruim driekwart eeuw heeft het raadhuis tot zetel van het gemeentebestuur gediend. De laatste jaren echter was het gebouw steeds meer in verval geraakt. Eerst moest een 'buitenstaander' er aan te pas komen die de gemeente, die geleidelijk aan de situatie gewend was geraakt, op de onhoudbare toestand wijzen. Het was de sinds 1934 fungerende burgemeester Jonkheer Van Nispen tot Sevenaer, die al kort na zijn intrede in Wehl constateerde dat het gemeentehuis eigenlijk hoognodig vervangen zou moeten worden door nieuwbouw. De gemeente had echter op dat moment niet veel in kas, zodat het er naar uitzag, dat het nog wel enige jaren zou duren, voordat er een meer eigentijds raadhuis gebouwd kon worden.

In 1935 begon het plafond van de raadzaal 'plotseling' verschrikkelijk af te brokkelen, waarop de burgemeester het nodig achtte wederom een diepgaand onderzoek in te stellen naar de bouwkundige toestand van het pand. Samen met een wethouder c.q. bouwkundige én een aannemer werd het gebouw van onder tot boven doorzocht. Het resultaat van het onderzoek was onthutsend: de toestand was werkelijk levensgevaarlijk en het gebouw diende onmiddelijk ontruimd te worden. Binnen enkele dagen werd na veel moeite een voorlopig onderkomen gevonden in een leslokaal van de R.K. meisjesschool. Ondertussen had de burgemeester opdracht gegeven aan een Doetinchemse architect een rapport over de toestand aan het raadhuis te brengen. Na enig tegensputteren van sommige raadsleden - één gaf te kennen: 'al de andere burgemeesters hebben het er mee kunnen doen', waarop Van Nispen antwoordde 'wat vroeger kon is thans niet meer mogelijk; de Batavieren vergaderden vroeger wel in de openlucht...' - werd besloten een nieuw raadhuis te bouwen. Het oude raadhuis werd, na enige tijd te hebben gediend als stempel- en arrestantenlokaal, in 1937 verkocht, om vervolgens te worden verbouwd tot winkel annex woonhuis.

Voor een som van Hfl.22000,- werd in 1937-1938 het nieuwe gemeentehuis gebouwd. Deze werd op 3 maart 1938 in aanwezigheid van onder meer de Commissaris der Koningin geopend. Het karakteristieke pand is op 1 januari 1992 verkocht en doet nu dienst als onderkomen voor een verzekeraar.

In het jaar 1992 werd het nieuwe gemeentehuis in gebruik genomen. In februari 1994 werd dit gebouw onderscheiden met de landelijke architectuurprijs "De Bronzen Bever".