Vooral op het gebied van onderwijs (een school gesticht) en volksgezondheid (wijkverpleging) hebben de zusters zegenrijke arbeid verricht. Ter herinnering aan de zusters en als huldeblijk werd in 1988 op het Broeder Alipiusplantsoen een gedenkteken opgericht. De baron bepaalde dat zijn landgoed naar zijn zuster Rosa genoemd zou worden. Zo ontstond het Rosa-klooster.

De baron liet in 1893 testamentair vastleggen dat - ook als de zusters Lamsweerde niet meer zouden bewonen - er te allen tijde een goed doel aan zijn landgoed verbonden diende te blijven. In de loop van de jaren verdween die beschikking echter in het stof van archieven en uit de aandacht van de zusters. De tijd stond niet stil en er woonden steeds minder zusters op Lamsweerde; eigenlijk veel te weinig voor zo’n groot gebouw. In 1986 verlieten de laatste zusters het Rosa-klooster om in andere kloosters te gaan wonen. Daarop besloot de kloosterorde Lamsweerde compleet te moderniseren en daarna te verkopen. Gemoderniseerd werd het, maar verkocht niet. Want een oude Wehlse broeder met een warm hart voor het verleden diepte geheel toevallig het testament van de baron op uit het stof van het kerkarchief en bracht het in de openbaarheid. Daardoor zorgde hij er voor dat de wil van de baron uit 1893 nu nog gerespecteerd wordt.

Begin 1986 verlieten dus de laatste zusters het klooster. Het was vanaf 3 maart 1986 verhuurd aan de Stichting Vakantiehuizen Voor Gehandicapten in Noord-Brabant. Deze stichting kocht het pand op 31 mei 1990 en het klooster wordt tot op heden nog intensief gebruikt.